پادرمیانی

تن ِ گلهای کتايون داغ ست،
ـ خورشيد پنجه بر خاک می سايد ـ
کوه که به عرش مينگرد،
باران می بارد...

زمان رهایی

آن زمانی که او روی قله است يا در مسير پايين آمدن.آن زمانی که کوله را از پشتش پايين می آورد،آنرا جايی در برف يا کنار سنگی جاسازی ميکند و پشتش را به کوله تکيه ميدهد،پاهايش را دراز ميکند.دست به سينه مينشيند و چشم می دوزد به منظره ی پيش رويش...آن زمان از دخترک چيزی نپرسيد،چون مستانه خواهد گفت.